روستای سرای | Saray1.IR - 2

ادامه مطلب + تصاویر بیشتر

View Larger Map

 نقشه هوایی روستای سرای

سرای یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان بدوستان غربی بخش خواجه شهرستان هریس واقع شده‌است. منطقه عالم خیزمانند ایه الله حاج میرزا احمد سرایی ایه حاج میرزا صفر آقا حسن زاده سرایی وشخصیتهای سیاسی مثل حاج رسول عطایی حاج ولی الله احمد یزاد سرای نمایندگان ادوار مجلس ملی و مجلس شورای اسلامی و قضات عالی رتبه همچون حاج میرزا علی اصغر حسن زاده سرای حاج میرزا اسحق سرایی حاج میرزا محسن حسن زاده سرای وصدها تحصیل کرده در مراحل عالی دکتری مهندسی وعلوم عالی اسلامی درمقاطع مختلف می باشد.

تصاویر حمام تاریخی روستای سرای قبل و بعد مرمت و بازسازی

حمام تاریخی روستای سرای قبل از بازسازی

 ادامه مطلب + تصاویر مرمت شده حمام

مراسم طشت گذاری روستای سرای 94.7.22

این مراسم برای اولین بار در مسجد حاجیلار روستای سرای با سخنرانی حجت السلام والمسلمین شاکری و با مداحی، مداح اهل بیت کربلایی ولی خدادادی سرای و با حضور خیل عظیم عزاداران حسینی در فضای آکنده از حزن و اندوه در مصائب سید سالار شهیدان و یاران باوفایش بخصوص علمدار کربلا حضرت ابوالفضل العباس  در تاریخ 94.7.22 برگزار گردید.

بقیه تصاویر در ادامه مطلب

سه چیز مهم !
سه چیز را با احتیاط بردار : قدم, قلم, قسم
سه چیز را پاک نگهدار: جسم, لباس, خیال
از سه چیز خود را نگهدار: افسوس, فریاد, نفرین کردن
سه چیزرا بکار بگیر : عقل, همت, صبر
اما سه چیز را آلوده نکن : قلب, زبان, چشم
سه چیز را هیچگاه و هیچوقت فراموش نکن: خدا, مرگ, دوست خوب

وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز
و دویدن که آموختی ، پرواز را
---------------------
راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند
---------------------
دویدن بیاموز ، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر
---------------------
و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی
---------------------
من راه رفتن را از یک سنگ آموختم ، دویدن را از یک کرم خاکی و پرواز را از یک درخت
---------------------
بادها از رفتن به من چیزی نگفتند، زیرا آنقدر در حرکت بودند که رفتن را نمی شناختند
---------------------
پلنگان، دویدن را یادم ندادند زیرا آنقدر دویده بودند که دویدن را از یاد برده بودند
---------------------
پرندگان نیز پرواز را به من نیاموختند، زیرا چنان در پرواز خود غرق بودند که آن را به فراموشی سپرده بودند
---------------------
اما سنگی که درد سکون را کشیده بود، رفتن را می شناخت
کرمی که در اشتیاق دویدن سوخته بود، دویدن را می فهمید
و درختی که پاهایش در گل بود، از پرواز بسیار می دانست
---------------------
آنها از حسرت به درد رسیده بودند و از درد به اشتیاق و از اشتیاق به معرفت
---------------------
و کمال معرفت آن است که
خودت را باور داشته باشی

منبع:p30data.com