حیات انتظار

سنگینی بار انتظار بر پشت ما ، سنگینی یک سال و دو سال نیست ، سنگینی یک قرن و دو قرن نیست ، حتی از زمان تودیع در یازدهمین خورشید نیست.تاریخ انتظار و شکیبایی ها به آن ظلم که در عاشورا بر ما رفته است بر می گردد ، به آن تیرها که از کمان قساوت برخاست و بر گلوی مظلومیت نشست ، به آن سم اسب های کفر که ابدان مطهر توحید را مشبک کرد به آن جنایتی که دست و پای مردانگی را برید.از آن زمان تا کنون ما به آب حیات انتظار زنده ایم .

تاریخ استقامت ما از آن زمان هم دورتر می رود، از عاشورا می گذرد و به بعثت پیامبر اکرم (ص) می رسد. هم او در مقابل همه جهل و ظلم و کفر و شرک و عناد و فسادی که جهان آن زمان را پوشانیده بود وعده می فرمود که کسی خواهد آمد، نامش نام من ، کنیه اش کنیه من ،لقبش لقب من ،دوازدهمین وصی من خواهد بود.و جهان را از توحید و عدل و عشق وداد پر خواهد فرمود، اما تاریخ صبر و انتظار ما به دور تر ها بر می گردد.به مظلومیت وتنهایی عیسی به غربت موسی ،به استقامت نوح ، و از همه ی اینها گذر می کند تا به مظلومیت هابیل می رسد.انتظار وبردباری ما را وسختی است.از هابیل تا کنون وتا برخاستن فریاد جبرئیل در زمین و آسمان و آوردن مژده ی ظهور امام زمان (عج).

آری ودر آن زمان هستی حیات خواهد یافت ، عشق پر وبال خواهد گشود ودر رگهای خشکیده ی علم، خون تازه خواهد دوید. پشت هیولای ظلم وجهل با خاک، انس جاویدان خواهد گرفت، شیطان خلع سلاح خواهد شد، انسان بر مرکب رشد خواهد نشست و عروج را زمزمه خواهد کرد. ومن می دانم که روزی خواهی آمد.

به امید آن روز . . . . . . . . .